Toeval of aanwijzing?

Ik geloof in een liefdevolle begeleiding door Boven. Als ik naar mezelf kijk, zie ik ze af en toe hoofdschuddend voor me, als ik de dingen weer niet zo handig heb aangepakt…. Ik ben heel dankbaar voor deze begeleiding die mij altijd omringt in vele vormen. In deze blog ga ik niet dieper in op Boven. Voor de één een gids of een engel, voor de ander God, voor weer iemand anders een overleden dierbare of een combinatie hiervan.

Ik geloof niet in toeval. Iets valt je toe en/of wordt op je pad gebracht. In het dagelijks leven maken we vaak zulke wondertjes mee. Mooie gebeurtenissen, zoals Carolien onlangs beschreef op deze site. Daar wil ik het hier niet over hebben. Ik wil het hebben over die kleine ‘aanwijzingen’ die we allemaal ontvangen als dat nodig is. Maar je moet ze wel willen zien. Belangrijk hierbij is oprechte herkenning (niet alles is een aanwijzing), anders gaan we zweven en dat is zeker niet de bedoeling.

Wat bedoel ik met oprechte herkenning? Je ziet, hoort of leest iets en het komt écht binnen. Het kan op dat moment een emotie oproepen, terwijl je dat op een ander moment helemaal niet hebt. Ik zal over een eigen voorbeeld vertellen. Mijn man was al bijna 4 jaar ziek en op het laatst ging het heel hard. Ik weet nog dat er visite was en dat de radio zachtjes aan stond. Toch hoorde ik heel duidelijk de zin uit het liedje van Marco Borsato ‘Je raakt hem kwijt.’ Normaliter voor mij een nummer dat ik wel mooi vind en meezing zonder verdere emotie. Op die bewuste zondag was het voor mij heel duidelijk dat zijn overlijden dichtbij was. Een week later is hij overleden.

Dit is misschien een wat heftig voorbeeld, maar het kan ook veel luchtiger. Ik heb de wijsheid niet in pacht, ik kan alleen mijn eigen ervaringen delen. De laatste tijd zie ik veel teksten voorbij komen als ‘Het gaat om nu’, ‘Bekijk de dingen in kleine stapjes’, ‘Het verleden is de bouwsteen van het heden.’ Ik merk dat het door mijn hoofd blijft spoken en daarom wilde ik er over schrijven. Zeker op social media komen vaak van dit soort teksten voorbij. Misschien vind je er iets van en meestal ga je dan weer verder. Ik ook, maar nu wil ik er iets langer bij stilstaan. Het zijn natuurlijk geen overweldigende nieuwe inzichten, maar ik merk in de consulten dat veel mensen toch hier tegenaan lopen.

Het verleden is inderdaad de bouwsteen van wie we nu zijn en hoe we in het leven staan. Maar het verleden kan ons ook gevangen houden, zodat we niet kunnen genieten van vandaag. Hoe zwaar het ook geweest is, het ligt achter je. Ik ben zeker geen voorstander van je verleden dan maar aan de kant te schuiven. Kijk naar wat het je gebracht heeft, koester de mooie dingen. Geniet hiervan als je er aan terugdenkt. Voel de pijn en het verdriet van de nare en verdrietige dingen. Maar probeer ze los te zien van wat je vandaag meemaakt. Neem de dag zoals die komt en laat de emoties die je voelt zoveel mogelijk toe. Natuurlijk is het niet fijn om midden in een volle supermarkt in huilen uit te barsten, maar misschien kan het daarna als je thuis bent? Ook al kom je uit een verdrietige periode en je voelt blijdschap, wees dan blij. Zonder schuldgevoel. Zet jezelf niet op slot. Voel en beleef wat er is op dat moment.

Er is nog een manier waarop mensen zich ‘op slot’ kunnen zetten is me de laatste tijd opgevallen. In de consulten gaat het vaak over relatievragen. Niets mis mee. Maar soms wordt het hele scenario al van tevoren helemaal ingevuld, terwijl het eerste kopje koffie nog gedronken moet worden. Geniet hier eerst van samen, doe leuke dingen en kijk gewoon hoe dingen zich ontwikkelen. Deze man of vrouw hoeft niet per se een nieuwe levenspartner te zijn. Het kan gewoon een leuke vriend of vriendin zijn. Zit er meer in, dan merk je dat vanzelf. Dat bedoel ik met de dingen in kleine stapjes bekijken (een uitspraak van een collega die ik graag deel).

Heb jij ook van die aanwijzingen waar je meer over wilt vertellen, reageer dan. Altijd bijzonder om te horen!

Lieve groet,

Nette