Hoe vrij ben jij? Deel 2

De vorige keer schreef ik over een stukje vrijheid in jezelf vinden, in de drukte van alle dag.

Mensen kijken uit naar hun vakantie, omdat ze dan het idee hebben dat ze alles even los kunnen laten en kunnen genieten. Op vakantie kun je jezelf inderdaad heel vrij voelen, zeker als je echt weg gaat. Weg van de dagelijkse beslommeringen, de telefoon (alhoewel die in onze tijd ook zorgt voor onvrijheid bij mensen die altijd bereikbaar willen zijn) en de post. Het is inmiddels een tijd geleden dat ik echt weg ben geweest, maar ik kan me dat gevoel nog goed herinneren. Heerlijk, je leeft bij de dag en je hoeft je alleen bezig te houden met wat je die dag wilt doen en eten. Geen zorgen, geen verplichtingen…., ik weet nog dat we ons weleens voornamen dat gevoel vast te houden als we weer terug waren. Ik las pas zelfs tips hoe je dat kunt doen als je weer hier bent, maar meestal zit je na verloop van tijd weer in je gewone ritme. Je bent weer terug van weggeweest.

En dit brengt me op de andere kant van wat ik de vorige keer beschreef. Het is een open deur, ik weet het, maar alles begint bij jezelf en naarmate ik ouder word (ik ben 51) ga ik dit steeds meer zien en snappen. Toen ik kind was zei mijn vader al ‘Je moet eerst van jezelf houden voor je van iemand anders kunt houden.’ ‘Leuk’, dacht ik, maar de echte betekenis van die woorden kon ik natuurlijk absoluut niet vatten. En zo is het ook met vrij zijn.
Je kunt heel vrij ‘lijken’, maar het niet zijn. Wat bedoel ik daarmee? Echte vrijheid heeft ook te maken met innerlijke rust en acceptatie. Als je bijvoorbeeld in een rouwproces zit, kan het zo aanlokkelijk lijken om alles achter je te laten en weg te gaan. ‘Is dit dan fout?’, hoor ik je denken. Nee, niet per se. Het kan helpen even weg te zijn van de omgeving waar we veel verdriet hebben gehad. Gebruik die periode dan om erbij stil te staan. Schreeuw op het strand als je daar behoefte aan hebt, huil, denk erover na, kortom laat het er zijn. Gebruik het niet alleen als vlucht.

Als je ontevreden bent over je huidige situatie, kijk dan wat je kunt veranderen. En probeer de dingen te accepteren die je niet kunt veranderen, maar die je wel deelt van je leven wil laten zijn. Deze zinnen zijn zo getypt, ik weet het. Zo simpel is het natuurlijk niet, het is een proces. Soms lukt het niet alleen en heb je hulp daarbij nodig. Dat is helemaal niet erg. Praten helpt. Natuurlijk moet je het zelf doen en kan die ander het niet voor je oplossen, maar het kan enorm opluchten.

Sta eens stil bij hoe jouw leven eruit ziet? Voel je je vrij of niet? Durf je pijn en verdriet toe te laten of stop je het weg? Mensen kunnen meesters zijn in het wegstoppen van emoties. Ogenschijnlijk lijkt alles heel goed te gaan, maar ergens voelen ze toch een soort onrust. Ook kan een enorme onbalans duidelijk worden als iemand door de façade heen weet te breken. Als ‘oplossing’ voor de onrust ondernemen ze van alles, kunnen zelfs ver weg gaan. Het lijken hele vrije mensen. Zijn ze op dat moment dan even vrij? Ik ben ervan overtuigd dat dat niet zo is. Je neemt jezelf immers altijd mee waar je ook naar toe gaat, of eigenlijk vlucht in dit geval. En je komt ook altijd weer thuis….

Bekijk eens hoe dat ik jouw leven is. Voel je je onvrij? Lijk je vrij? Of ben je het echt? Dat laatste gun ik je van harte!

Lieve groet,

Nette