De grootste vriend van de mens

Het teken van de hond

Het liet me weer eens realiseren wat voor een geweldige vrienden onze honden zijn en hoezeer we op hen kunnen vertrouwen. Een emotioneel vertrouwen dat voortkomt uit hun loyaliteit en communicatieve kracht. Dit idee inspireerde me zo dat ik een eerbetoon ging schrijven.

Ik heb altijd genoten van het gezelschap van honden, misschien komt het door mijn Chinese astrologische verjaardag die valt onder het teken van de hond. Dit eenvoudige feit verklaart mijn karakter. Als het gaat om het beschermen van mijn vrienden ben ik loyaal en verdedig ik hen waar ik maar kan. Dat hoor ik ten minste van degenen die me goed kennen.

Ik vind het een eer als ik in dezelfde hoge categorie als de hond wordt geplaatst. Ik werd versterkt in mijn mening over honden toen ik een waardevol en indringend geschrift ontdekte  van de Amerikaanse senator Vest uit Missouri, toen hij een hond die op het punt stond naar de ‘hondenhemel’ gestuurd te worden, heldhaftig verdedigde. Hier is zijn ontroerende verdediging van zijn vriend:

‘Hulde aan een hond’ door senator Vest

“Heren van de Jury: Iemands beste vriend kan zich tegen hem keren en zijn grootste vijand worden. Zijn zoon of dochter die hij met liefdevolle zorg heeft grootgebracht, blijkt op een dag ondankbaar te zijn. Degenen die het dichtst bij ons staan, die we helemaal vertrouwen, waar we gelukkig van worden, kunnen zich ontpoppen tot ‘verraders’.

Iemand kan zijn geld kwijtraken. Het lijkt weg te vliegen, juist op het moment dat hij of zij het het meest nodig heeft. Iemands reputatie kan door een ondoordachte handeling ineens weg zijn. Mensen die als het ware op hun knieën vallen als we succes hebben, zijn soms de eerste om ons te ‘stenigen’ als het succes wegvalt.

De enige onbaatzuchtige vriend die de mens in deze egoïstische wereld kan hebben, een vriend die hem nooit verlaat, die vriend die nooit ondankbaar is of hem verraadt, is zijn hond. De hond staat hem bij in voor- en tegenspoed, in gezondheid en ziekte.”

Vrijspraak

“Als de koude winterwinden waaien en de sneeuwbuien voorbij trekken, zal hij op de koude vloer slapen. Als hij maar in de buurt is van zijn baas. Hij zal de hand kussen die geen voedsel te bieden heeft, hij zal de wonden en zweren likken die de rauwe wereld met zich meebrengt. Hij bewaakt de slaap van zijn arme baas alsof het een prins was.

Wanneer rijkdom vervliegt en reputaties te gronde gaan, blijft zijn liefde als de zon in haar reis door de ruimte. Als het fortuin de baas als een verschoppeling door de wereld laat dwalen, zonder vrienden, zonder dak boven zijn hoofd, vraagt de hond niet meer dan of hij met hem mee mag, om te waken tegen het gevaar, om te vechten tegen zijn vijanden. En wanneer het laatste bedrijf is aangebroken en de dood de baas omhelst, ligt daar zijn lichaam op de koude grond. Alle andere vrienden gaan hun eigen weg, maar wie blijft bij het graf? De edele hond, met droeve ogen tussen zijn poten. Maar die ogen zijn tegelijk alert en waakzaam, vol vertrouwen en geloof, zelfs in de dood.”

Na de ontroerende getuigenis van de senator ter verdediging van de beschuldigde hond – die hij sprak met lage stem, zonder enig gebaar, veegden de rechter en de jury hun ogen droog. De jury deed de uitspraak in het voordeel van de eiser en de hond was vrijgesproken.

Auteur Dario Poli

vertaling Walter van Teeffelen