De kunst van luisteren.

De kunst van luisteren

Een luisterend oor, ieder mens heeft dat nodig. Toch schijnt echt luisteren, horen wat de ander te vertellen heeft nog wel eens moeilijk te zijn.

De behoefte om gehoord te worden is in ieder mens aanwezig. Sommige mensen kunnen overkomen als een gesloten boek en toch leeft bij hun  (misschien wel juist bij hun) de  behoefte om gehoord te worden.

Op het moment dat je daadwerkelijk luistert naar de ander dan kunnen zelfs de meest gesloten mensen open worden en hun verhaal vertellen.

Iemand die gehoord wil worden wil ook zeker zijn dat het verhaal wat gedeeld wordt ook alleen bij die persoon blijft aan wie het verteld wordt.

In het luisteren en horen wat er gezegd wordt en het vertrouwen geven dat het open zijn van de ander ook echt alleen aan jou gedeeld wordt, daar is non verbale communicatie een grote rol in.

Zonder enige woorden te gebruiken zeggen we al zoveel tegen elkaar. 90% van de communicatie is non verbaal. In de non verbale communicatie laten we al weten of we open staan voor het verhaal van de ander.

Het openstaan is de eerste uitnodiging voor de ander om zijn of haar verhaal te delen met jou. Een uitnodiging die in vertrouwen wordt aangereikt en vervolgens wordt aangenomen zodat het verhaal verteld kan worden.

Het verhaal, het delen begint. Er wordt verteld over een scheiding, opvoeding van de kinderen, ziekte, gekwetstheid, liefdesverdriet, overlijden, afscheid moeten nemen in welke vorm dan ook. Er is een eindeloze lijst van dingen die we mee kunnen maken en dit is slechts een kleine greep daaruit.

Tijdens het luisteren kunnen er zoveel verschillende dingen gebeuren bij de ontvanger van het verhaal. Vragen die naar boven komen om te stellen aan de verteller omdat er bepaalde stukken niet helemaal begrepen worden of  vanuit nieuwsgierigheid ontstaan. Herkenning in het verhaal waardoor er oude emoties naar boven komen tijdens het luisteren. Onverwerkte emoties die ervaren worden, de behoefte om zelf te delen en te laten weten dat er herkenning in het verhaal van de verteller is. Doordat er herkenning is er al een invulling en/of verwachting aan geven welke kant het verhaal van de verteller opgaat. Het dwalen in de gedachtes vanwege alle herinneringen die weer naar boven komen. De ontvanger heeft zelf nog geen luisterend oor gehad waardoor het eigen verhaal sterk naar boven komt. Het graag willen begrijpen wat er verteld wordt en daardoor vragen stellen of een vragenlijs in gedachte maken om later te stellen.

Terwijl dit allemaal plaatst vindt bij de ontvanger van het verhaal heeft de verteller niet meer het gevoel dat er echt geluisterd wordt. Het delen van zijn/haar verhaal geeft niet de opluchting die er in eerste instantie verwacht werd en de verteller verliest openheid in het delen van zijn/haar verhaal. En terecht want de ontvanger was in gedachten op verschillende plekken en heeft de woorden wel gehoord maar was niet bezig met luisteren naar wat er verteld werd.

De kunst van het luisteren is in staat zijn zonder vragen, zonder in het eigen verhaal/emotie te schieten, zonder het te willen begrijpen en zonder de verteller te onderbreken. Echt te luisteren naar het verhaal en wat er verteld wordt. Geef alle ruimte aan de ander en wees 100% aanwezig, zet jezelf even opzij om er te zijn voor de ander. Wees als ontvanger, als luisterend oor bewust van jouw volledige aanwezigheid in het verhaal van de verteller en de gene die verteld zal zich gehoord, verbonden en opgelucht voelen waardoor heling  plaats kan vinden en emoties verwerkt worden.

 

Liefs Carolien de Bree.