Onlangs was er op de televisie een speciale uitzending te zien van Maestro. De uitzending stond in het teken van kinderen. Het doel was om kinderen die door verschillende redenen en oorzaken een betere toekomst verdienen te helpen. Voor de eerste keer zijn alle krachten gebundeld om een actie te houden voor deze kinderen. Een super initiatief.
Mijn mond valt open wanneer ik een jongetje, “een vergeten kind”voorbij zie komen die vertelt dat het in de groep waar hij verblijft niet mogelijk is om een knuffel te krijgen. Hij zegt: “De groep is geen familie en dan geven ze geen knuffels, want dat kan niet. Het enige waar ik behoefte aan heb is een knuffel, maar dat kan niet en dan draait hij zijn hoofdje weg.” Zijn gezichtje spreekt boekdelen. Op het moment dat hij zijn hoofdje wegdraait zie ik dat hij er ook geen vertrouwen meer in heeft dat een knuffel hem ten deel zal vallen.
In het begin van de vorige eeuw is er een onderzoek geweest onder baby`s. Onder de baby`s die wel voeding kregen, maar geen liefde was de sterfte vele malen hoger dan onder de baby`s die wel liefde kregen en minder voeding.
Ik vraag mij echt af hoe het anno 2016 mogelijk is dat kinderen omdat ze in een opvang verblijven geen knuffel kunnen krijgen. Ik kan ook niet geloven dat het een regel is en hou me vast aan het idee dat dit jongetje een uitzondering moet zijn. Dat moet toch wel……………..
Vanuit mijn beleving kun je heel veel geld ophalen, maar wanneer aan deze – en sowieso de primaire behoeften van een kind geen gehoor wordt gegeven slaan we de plank toch wel erg mis. Over een aantal jaren zit dit prachtige kind als volwassen man bij mij in de stoel om zijn innerlijk kind te helen, terwijl we nu het verschil kunnen maken.
Jose Klijnstra